Rozdział 22 - Heart beats harder, time escapes me...

Trzy miesiące później…

Mocne bicie serca. Kolejne przeturlanie się na drugi bok, łudząc się, że w tej pozycji będzie wygodniej, lepiej. Zimne, mokre do potu czoło i trzęsące się dłonie, którymi nie mogła nawet wygładzić luźnej piżamy.

Ronnie czuła, jak kolejne dreszcze wstrząsają jej ciałem i nie miała pojęcia, co się z nią dzieje. Była opatulona kołdrą i ciepłym kocem, który zwykł wystarczać jej nawet w mroźne zimowe wieczory. Tym razem jednak było inaczej. I pomimo odkręconych grzejników i ciepła, które od nich biło, Scott nie mogła się uspokoić. Nie mogła również uspokoić swojego serca. Łomotało, jak głupie.

Czyżby miała jakiś koszmar? Czy właśnie dlatego obudziła się w środku nocy, próbując nabrać do płuc potrzebnego powietrza?

Wydawało jej się, że ciemny pokój wiruje. I choć nie dostrzegała przed sobą zupełnie nic, nie mogła zapanować nad wrażeniem, że spada.

Dotknęła swojego brzucha, który przez ostatnie miesiące zrobił się niewiele większy.

Czując pewien dyskomfort zjechała dłońmi nieco niżej. I wtedy wszystko się wyjaśniło. A wraz z wyjaśnieniem przyszedł głośny, przerażający pisk dziewczyny.

~*~

Zayn tej nocy nie spał zbyt dobrze. Budził się kilkakrotnie, sprawdzając, która  jest godzina. Jednak w momencie, gdy odkładał telefonu nie pamiętał już, co zauważył na wyświetlaczu. Potem zdawał sobie sprawę, że to nie godzinę tak naprawdę oglądał. Sprawdzał, czy przypadkiem nie przegapił połączenia od Ronnie.

Zgodnie z umową dwadzieścia pięć dni w miesiącu spędzał wraz z chłopakami jeżdżąc z jednego miejsca w drugie i nadrabiając wszelkie zaległości. Liczba ich koncertów nieco wzrosła, jednak tylko dlatego, że musieli wynagrodzić fanom to oczekiwanie. Był to oczywiście pomysł chłopców, którzy z wielkim zaangażowaniem nadrabiali zaległości. Szczególnie Zayn, bowiem czuł, że to wszystko jest tylko i wyłącznie jego winą.

Ich bus był tego dnia wyjątkowo spokojny. Chłopcy bez wątpienia byli zmęczeni licznymi koncertami, jednak w tym momencie ratowała ich myśl, że ten jest ostatni. Ostatni w tym miesiącu, oczywiście.

Po dzisiejszym występie mieli wrócić do Londynu i jeśli być szczerym, Zayn nieco stresował się powrotem. Szczególnie, że nie widział Ronnie od ponad dwudziestu dni. Oczywiście, wciąż do niej telefonował, rozmawiali przez Internet, jednak nawet wtedy, gdy mógł zobaczyć jej uśmiech przez internetową kamerkę, wciąż mu to nie wystarczało. Dodatkowo nie podobała mu się myśl, że Ronnie została sama. Owszem, jej najlepsza przyjaciółka Emily miała czuwać nad zdrowiem dziewczyny i nad jej komfortem, jednak Malik doskonale zdawał sobie sprawę, że nikt nie zajmie się rudowłosą lepiej od niego.

Dlatego, poprosił również Logana, brata panny Scott by zaglądał do niej często i opiekował się jego skarbem. Pf, dwoma skarbami.

Malik wciąż nie mógł uwierzyć w to, że spodziewają się dziecka. Owa sytuacja nieustająco była dla niego nierzeczywista, ale starał się przyzwyczaić do myśli, że zostanie ojcem. Tym bardziej, że nawet prasa nie pozwalała mu o tym zapomnieć.

Od momentu, kiedy brzuszek Ronnie stał się znacznie bardziej widoczny krążyło mnóstwo plotek na temat ciąży dziewczyny. Był więc niezliczoną ilość razy podczas wywiadów  pytany o to, czy spodziewają się dziecka. Z początku odmawiał udzielania jakichkolwiek odpowiedzi, bądź kategorycznie zaprzeczał. Ale bądźmy szczerzy, jak długo można zaprzeczać oczywistemu?

Zakochani w końcu postanowili ogłosić tę szczęśliwą nowinę światu. I wraz z ich potwierdzeniem przyszła lawina najróżniejszych, dodatkowych historyjek, a ich i tak niespokojne życie stało się jeszcze większym bałaganem. Nie mogli swobodnie wyjść z domu bez towarzystwa naprzykrzających się fotoreporterów, którzy chcieli wyciągnąć kolejną sensację, jakby informacja, którą się podzielili była zbyt mało znacząca.

Któregoś dnia miarka się przebrała. Zayn zbyt mocno uniósł się na jednym z wywiadów i zaapelował do paparazzich, jak i również swoich fanów, by dali jego dziewczynie święty spokój. Pomimo, że jego ton był stanowczy i bardzo ostry, oczy błagały, by dali im trochę potrzebnej przestrzeni. Dodał do tego wszystkiego namiastkę informacji o tym, że Ronnie nie czuje się najlepiej i wiele by dał, by ludzie zamiast na jego dziewczynie skupili się na muzyce, którą tworzy jego zespół.

Na jakiś czas podziałało. Co prawda tylko na fanów. Wielu z nich bowiem również apelowało, by natarczywi ludzie dali spokój Ronnie. Niestety wybuch Zayna i prośby fanów zespołu były dla paparazzich kolejnym tematem do chwytliwych nagłówków artykułów, które coraz bardziej zakłócały spokój rudowłosej i Mulata.

Na szczęście rodzina i przyjaciele byli bardzo pomocni. Starali się im pomagać, odciążać od niepotrzebnych spotkań z irytującą rzeczywistością. Dodatkowo, podczas nieobecności Zayna zarówno Emily, jak i starszy brat Ronnie – Logan pomagali ciężarnej. Dbali o jej potrzeby i zachcianki, choć czasem były naprawdę absurdalne. Dotrzymywali jej towarzystwa, by nie musiała siedzieć sama w pustym domu, a gdy zauważali, że panna Scott jest zmęczona, ulatniali się w błyskawicznym tempie, uprzednio podając jej ciepłą herbatę i układając dziewczynę pod ulubionym kocem.

- Wysiadka, tatuśku – zawołał radośnie Niall, poganiając swojego przyjaciela i tym samym wyrywając go z własnych myśli, które zdecydowanie powędrowały zbyt daleko.

Chłopcy od jakiegoś czasu droczyli się z Malikiem, nazywając go „tatuśkiem”. Z początku ów ksywka nieco go denerwowała. Może dlatego, iż sam nie mógł przyzwyczaić się do myśli, że zostanie ojcem. Wydawało mu się, że zupełnie nie pasuje do roli, którą wkrótce będzie dane mu odegrać. Martwił się o to, jak będzie wyglądało jego życie, jednak szybko przekonał się, że bez wątpienia otrzyma potrzebną ilość wsparcia od swoich bliskich. Szczególnie, że już teraz nie pozwalali mu zapomnieć o tym, że mają ich przy sobie.

- Już idę – odparł spokojnie Mulat, ześlizgując się ze swojej pryczy i zmierzając w stronę wyjścia z autokaru. Zbyt zajęty własnymi myślami nawet nie zauważył, kiedy pojazd zatrzymał się na parkingu.

Byli już za kulisami i pozostawały im zaledwie dwie godziny do rozpoczęcia koncertu. Pierwszą próbę mieli już za sobą, dlatego wszystko wydawało się być zapięte na ostatni guzik. Właśnie, wydawało, bowiem w krzątaninie ludzi nikt nie wydawał się zbyt dobrze zorganizowany.

- Zayn, za pięć minut masz być u mnie – zawołała Louise, dając tym samym znak, że nadeszła pora na to, żeby przyszykować się do wejścia na scenę.

Malik rozejrzał się wokół siebie.

- Wszystko w porządku? – zapytał, zerkając na stojącego przed nim Liama. Jego przyjaciel był tak pochłonięty własnymi myślami, że aż wzdrygnął się na głos Mulata.

- Och, tak. Nie mogę się tylko dodzwonić do moich rodziców.

Malik pokiwał głową w zrozumieniu.

- Ja nie mogę się dodzwonić do Ronnie – powiedział, zerkając na zegarek, by sprawdzić, która jest godzina. Mało kto wiedział, że urządzenie na jego ręku chodzi tylko i wyłącznie według czasu londyńskiego. Jakoś specjalnie Zayna nie obchodziło, jaka godzina jest w kraju, w którym się znajdował, dlatego lepiej było tego chłopaka po prostu nie pytać o czas, gdy znajdowali się poza granicami Wielkiej Brytanii. – A już przecież czternasta. Powinna już dawno temu wstać…

Payne z przyzwyczajenia zerknął na zegarek na swojej ręce, który w przeciwieństwie do przyjaciela regularnie przestawiał, zauważając, że jest już po osiemnastej. Na szczęście chłopak był przyzwyczajony do tego, że jego przyjaciel wciąż żył według czasu londyńskiego, dlatego za każdym razem musiał sam sprawdzać, czy podana przez niego godzina jest prawidłowa.

- Jest w ciąży – przypomniał mu Liam. – Czy czasem kobiety nie potrzebują wtedy jeszcze więcej snu?

Zayn pokiwał głową.

- Nie wiem – powiedział zgodnie z prawdą. – W poprzednie dni spała niemalże normalnie. Zresztą, dzwonek komórki powinien ją obudzić.

- Może wyszła z domu, a telefon zostawiła w mieszkaniu?

- Może.

Jednak ta opcja Zaynowi była bardzo odległa. Dobrze znał Ronnie i wiedział, że zadzwoniłaby do niego przed wyjściem, albo chociaż wysłała wiadomość. Zresztą, umówili się, że podczas jego nieobecności dziewczyna będzie z wielką dokładnością relacjonować wszystko, co robi. Szczególnie, że nie odpowiadała jedynie za siebie, gdyż w jej brzuchu zamieszkał nowy lokator.

- Zobaczysz, wszystko będzie w porządku.

Mulat pokiwał ufnie głową, mając nadzieję, Payne ma rację. W końcu, co mogło się stać? W ciągu dnia odwiedzała ją regularnie Emily i gdyby coś było nie tak dziewczyna dałaby mu znać.

Uzmysławiając sobie, czego do tej pory nie zrobił, przeprosił Liama na chwilę, po czym ponownie wyjął telefon z kieszeni spodni. Z niezadowoleniem zobaczył, że nie ma żadnej nowej wiadomości od swojej dziewczyny. Wybrał więc numer jej przyjaciółki, oczekując, że Emily wszystko mu wyjaśni i w końcu będzie mógł odetchnąć.

Dobrze wiedział, że nie wejdzie na scenę dopóki panna Scott się do niego nie odezwie. Jak miał śpiewać i sprawić, że ludzie poczują się lepiej, skoro sam tego nie czuł?

- Cześć tu Emily, nie mogę teraz odebrać, zostawi wiadomość, a na pewno oddzwonię. No, na pięćdziesiąt procent.

- Cholera – warknął, zakańczając połączenie.

W tym samym czasie podszedł do niego Louis, uśmiechając się szeroko. Na chwilę odwrócił myśli Zayna od Ronnie, opowiadając jakąś śmieszną sytuację, której był świadkiem.

Moment chwilowej beztroskości został jednak przerwany, gdy Zayn kątem oka zauważył, jak Harry szarpie się z jakimś facetem, który zwykle zajmował się sprawami organizacyjnymi zespołu.

- Puść mnie! On ma prawo wiedzieć! – warknął, niesamowicie wkurzony, co niezbyt pasowało do postawy wiecznie uśmiechniętego chłopaka.

- Załatwicie to po koncercie – powiedział stanowczo facet. – Moim zadaniem jest utrzymanie wszystkiego pod kontrolą, więc pozwól mi wykonywać moją pracę.

Zayn dopiero teraz uświadomił sobie, że zna go dobrze. Facet niejednokrotnie zastępował ich menagera Paula, gdy ten w danym momencie musiał pilnie skupić się czymś innym. Ów facet zajmował się rozplanowaniem ich wszystkich koncertów i każdej innej akcji promocyjnej, którą załatwiał ich manager.

- Gdybyś nie podsłuchiwał nie byłoby problemu. Zrób to do dla dobra zespołu, do cholery. Nie chcesz chyba pozwolić, by zepsuł dzisiejszy koncert.

Malik wyraźnie zainteresowany wraz z Tomlinsonem podszedł bliżej.

- Co tu się dzieje? – zapytał.

- Dzięki Bogu, Zayn, właśnie biegłem, żeby się znaleźć. Musisz wiedzieć, że…

- Sprawami rodzinnymi zajmiecie się po koncercie – warknął mężczyzna.

Malik nie lubił, gdy ktoś zbytnio wtrącał się w jego życie, a tym bardziej decydował, co kiedy zrobi.

- Co się stało, Harry?

Styles wyglądał na załamanego. Dopiero teraz Malik dostrzegł, jak bardzo jego oczy się świecą od wstrzymywanych łez i jak blado wyglądająca cera. Cokolwiek chłopak miał do powiedzenia z pewnością nie było to nic dobrego.

- Chodzi o Ronnie.

Niesamowite, jak błyskawicznie jedno zdanie może zdołować i przyprawić o zawał. Malik czuł, jak kolana mu się uginają. Jednak stał prosto, czekając na to, co ma nadejść.

- Dzwoniła do ciebie? – zapytał, próbując wyłapać w tym jakąkolwiek informację od rudowłosej. Nawet jeśli dzwoniła do Stylesa, nie do niego, był gotów zadowolić się nawet tą namiastką wiadomości.

Harry jednak przecząco pokręcił głową.

- Dzwoniła Emily. Jakimś cudem skontaktowała się z ekipą. Podobno nie pamiętała twojego numeru, a to był jedyny sposób by się z tobą skontaktować.

- Przecież ma wpisany mój numer w swoją komórkę – oznajmił Zayn, zupełnie nic nie rozumiejąc.

- Emily dzwoniła ze szpitala – powiedział Harry, łamiącym się głosem. Ból jaki mu towarzyszył był niemalże namacalny.

Zayn czuł, że traci oddech.

I chwilę później, gdy przyszła reszta wyjaśnień, miał wrażenie, że jego serce omija kilka uderzeń.

- Ronnie poroniła...

ask.fm/charlie_lina